Monitoring a ochrona danych osobowych

Z monitoringiem, nazywanym także telewizją przemysłową lub wideonadzorem, mamy do czynienia niemal na każdym kroku. Czy kwestia ta jest w jakikolwiek sposób uregulowana w polskim prawie? Jak monitoring wizyjny odnieść do ustawy o ochronie danych osobowych?

  • Rafał Stępniewski
  • /
  • 5 października 2017

Z monitoringiem, nazywanym także telewizją przemysłową lub wideonadzorem, mamy do czynienia niemal na każdym kroku. Bez względu na to, czy dokonujemy zakupów w centrach handlowych, spacerujemy ulicami miasta czy też jesteśmy zatrudnieni w zakładzie pracy — wszędzie tam spogląda na nas czujne oko kamer monitoringu. Czy kwestia ta jest w jakikolwiek sposób uregulowana w polskim prawie? Jak monitoring wizyjny odnieść do ustawy o ochronie danych osobowych?

 

Wizerunek to także dane osobowe?

(...) Za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej — taki zapis można znaleźć w ustawie o ochronie danych osobowych. Oznacza to, że dane osobowe mogą przybrać różną formę — od pisemnej, po wizualną, czyli taką, jaką przybierają w zapisie z monitoringu. Fakt, że nagranie z kamery przemysłowej można uznać za treść zawierającą dane osobowe potwierdza kolejny zapis z ustawy: Osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne.

Kwestią, na którą należy jednak zwrócić uwagę jest fakt, że ustawa o ochronie danych osobowych zawiera także inny zapis: Informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań. Jaki ma to związek z monitoringiem? Fakt, że zapis z kamery pozwala na ustalenie tożsamości znajdujących się na nagraniu osób nie oznacza od razu, że jest to czynność łatwa. Szczególnie, jeśli mamy na myśli zapis z kamery w miejscu publicznym — np. wspomnianym na samym początku centrum handlowym. Miejsce takie odwiedza dziennie bardzo dużo osób, stąd określenie tożsamości każdej z nich wydaje się zadaniem zadaniem niemożliwym wręcz do wykonania.

Kwestia ta wygląda zgoła inaczej, jeśli w przypadku monitoringu mamy do czynienia ze zbiorem danych osobowych. Kiedy taka sytuacja występuje? Informacje uznaje się za zbiór w momencie, kiedy mają one znamiona pewnej struktury, a odnajdywanie szczegółowych informacji jest możliwe dzięki różnym kryteriom. O wiele lepiej zobrazuje to przykład kamer monitorujących np. wnętrze biurowca, w którym siedzibę ma wiele firm. Wizerunek każdego pracownika jest utrwalany przez kamerę, co w teorii pozwala na zidentyfikowanie konkretnej osoby, jednak będzie wymagało to “nadmiernych kosztów, czasu lub działań” — zupełnie jak w przypadku centrum handlowego.

Co jednak w sytuacji, kiedy każdy pracownik ma obowiązek okazać przed wejściem dokument, który go identyfikuje? Informacje te — imię, nazwisko oraz godzina wejścia do budynku — zapisywane są w jednym miejscu, zatem w tym przypadku dalsza identyfikacja osoby widniejącej na zapisie z monitoringu nie wymaga już większych nakładów pracy. Wystarczy bowiem porównać tę informację z godziną wejścia. W takiej też sytuacji nagranie z kamery przemysłowej może już zostać uznane za zbiór danych osobowych.

Jeśli natomiast kamery monitoringu nagrywają obraz na żywo, jednak nie jest on przechowywany na nośniku, to ponownie mamy do czynienia z sytuacją, kiedy informacji tych nie można traktować jako zbiór danych osobowych.

Jak każdy zbiór danych osobowych, również informacje zbierane przez monitoring wizyjny muszą być zgłaszane do GIODO.

 

Monitoring zgodny z ustawą o ochronie danych osobowych

Administrator Danych Osobowych w miejscu, gdzie monitoring oraz zapisywany przez niego obraz można uznać za zbiór danych osobowych, ma obowiązek spełnić kilka wymogów informacyjnych.

Pierwszym z nich jest konieczność zakomunikowania tego, że obiekt lub dany obszar jest objęty monitoringiem wizyjnym. Uczynić to można poprzez umieszczenie w widocznym miejscu stosownych grafik lub napisów.

Drugim istotnym obowiązkiem jest fakt uzasadnienia wykorzystania kamer przemysłowych — w tym przypadku jest to chęć zapewnienia właściwego bezpieczeństwa osób przebywających w danym budynku lub na danym obszarze oraz oczywiście zapobieganie wszystkim niebezpiecznym sytuacjom z odpowiednim wyprzedzeniem.

Administrator Danych Osobowych powinien również umożliwić osobom, które obejmuje monitoring na wgląd w swoje dane osobowe, ich poprawianie oraz usunięcie.

 

Wyciekły w Twojej firmie dane osobowe

możemy Ci pomóc w analizie i zgłoszeniu do UODO

Brak ustawy szczegółowo regulującej zasady stosowania wideonadzoru

Mimo iż w obecnych przepisach znajdują się zapisy, które pozwalają na wdrożenie telewizji przemysłowej w miejscach publicznych zgodnie z prawem, to wciąż brakuje jednej, kompleksowej ustawy, która w jednym miejscu regulowałaby wszystkie najważniejsze kwestie.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami za zakresu bezpieczeństwa, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych.

O autorze

Potrzebujesz wsparcia lub szukasz rozwiązań w zakresie zagadnienia, o którym mowa w artykule?

Najnowsze tematy

WSPÓŁPRACA

Blogi tematyczne

Prawo konsumenckie 2021
Blog prawa e-commerce
Prawo konsumenckie
Security Magazine
Poradnik: wszystko o zgodzie RODO i obowiązkach informacyjnych RODO
Kliknij aby wrócić do strony głównej

Newsletter

Bądźmy w kontakcie! Zapisz się na newsletter, a raz na jakiś czas wyślemy Ci powiadomienie o najważniejszych artykułach. Dla subskrybentów newslettera przygotowujemy specjalne wydarzenia np. webinaria. Nie pożałujesz!