Czym jest kryształ czasowy i w jakim celu stworzył go Google?

Kryształ czasowy w literaturze i filmie

Kryształy czasowe najbardziej znane są z filmów science fiction czy też komiksów o superbohaterach. W teorii miały pozwolić m.in. na przemieszczanie się w czasie i przestrzeni. Przez wiele lat uznawano, że kryształ czasowy to rzeczywiście tylko wymysł wyobraźni autorów książek czy filmów dla młodzieży. Do czasu kiedy tematem na poważnie zajęły się światowe ośrodki badawcze.

Kryształ czasowy — idea

Kryształ czasowy to nic innego jak swoista teoretyczna struktura powtarzalna w czasie i przestrzeni, gdzie czas uznawany jest jako czwarty wymiar. Taką ideę zaproponował noblista Frank Wilczek w roku 2012. Kryształ taki miał być złożony z cząsteczek i obracać się wokół, periodycznie w czasie. Co obrót, kryształ miał pojawiać się w tym samym stanie w przestrzeni. Okazało się to niemożliwe. Nie zniechęciło to naukowców, aby brnąc dalej i rozwijać teorię Wilczka.

Czym jest kryształ czasowy?

Podsumowując, kryształ czasowy to struktura, która spontanicznie powtarza to samo ułożenie jej elementów nie w przestrzeni, a w czasie. Bez dostarczanie energii z zewnątrz, to bardzo kluczowe. Teoria i odkrycia kryształów czasowych dają szansę na postęp w zakresie teorii fizycznych m.in. kosmologicznych oraz czarnych dziur, a także mają pozwolić na budowę zegarów o większej niż dotąd dokładności czy jeszcze mocniejszych komputerów kwantowych.

Jak efektywnie ładować urządzenia przenośne?Mikołaj Frączak

Jak powstał kryształ czasowy od Google?

W celu przyspieszenia teoretycznych rozważań i prac nad projektami, uniwersytety na całym świecie zostały wsparte przez koncerny technologiczne. Tak też wyglądała historia Google w dochodzeniu do stworzenia kryształu czasowego. Czy to się rzeczywiście udało? I tak, i nie. Kryształ czasowy de facto nie powstał, ale położono pod to bardzo poważne podwaliny. Temat kryształów czasowych był od wielu lat w obszarze zainteresowania technologicznego giganta.

Google, wraz z fizykami z uniwersytetów Stanford i Princeton oraz MIT potwierdził, że opracował „skalowalne podejście” do tworzenia kryształów czasu przy użyciu Sycamore, komputera kwantowego firmy. W jednym z artykułów naukowych opublikowanych w 2021 roku zespół ponad 100 naukowców opisuje utworzenie macierzy 20 cząstek kwantowych, które będą służyć jako kryształ czasu. Podczas eksperymentów zastosowano algorytmy, które obracały cząstki w górę i w dół, generując kontrolowaną reakcję, która może być utrzymywana „przez nieskończenie długi czas”. Bez dodawania energii z zewnątrz. Warto dodać, że prof. Wilczek potwierdził, że odkrycie naukowców wraz Google wyczerpuje definicję kryształu czasowego czy też kryształu czasoprzestrzennego.

Do czego posłuży kryształ czasowy?

Pozostaje kwestia, co z tego wynika, że Google stworzyło materię, którąś można nazwać takim kryształem? W zasadzie dla zwykłego Kowalskiego nie ma to najmniejszego znaczenia. Co więcej, nawet naukowcy niewiele mogą z tym faktem zrobić. Stworzenie materii, która obraca się w odpowiednim ustawieniu bez energii z zewnątrz, może mieć w przyszłości wpływ na rozwój komputerów kwantowych. Fizycy kwantowi mogą dalej rozwijać ideę Franka Wilczka, ale jest odkrycie, które musi chwilę poczekać na swój czas.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami za zakresu bezpieczeństwa, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych.